Gensokyoj Lilioj-Senmortuloj I

幻想莉莉乡-不死组 I

系列说明：

只是脑抽想用尤莉亚摩语写写车万各个cp之间的小故事。

想看哪对cp怎样的小故事的可以私下讨论。

如果有大佬有语言方面或者剧情方面的意见也可以私戳。

翻译文本是不可能提供的【笑】

Eble iam estas forigata?(

Titolo == Ludo kun orelpurigilo ==

La vesperruĝo estas tre bela, kaj ruĝnubo flosas en la ĉielo, libere kaj ĝoje.

Mokou ne havas humoron ĝui ĉi tiu pejzaĝo. Marŝi en la perdita bambuaro estas danĝera por ordinaruloj, do ŝi devas gardi la grupon en kio uloj volas iri al Eientei. Ŝi absolute ne volas iri tie, kie la ĝenega Kaguya estas. Ĉiufoje Mokou pensas pri ŝi, kolero eksplodas kaj iu aĵo ĉirkaŭ estas eliminata tuj.

'Ne koleru ankoraŭfoje!'

Mokou murmuras al si.

Ili alvenas Eientei-n, kie kunikloj laboras kaj la malamiko estas. Poste salutas la aminda laborulojn, Mokou decidas iri hejmon tuj, sen vagi ĉirkaŭ kaj esti vidata de iu otaku-a princino. Tamen, pensanti pri tio, fine du personoj renkontiĝas vizaĝo al vizaĝo.

'Saluton, mia afabla amiko, kiel vi fartas?'

'......'

Kiel kutime, Mokou ĵetas fajron al Kaguya tuj, kiu simple flankas sian korpon kaj evitas la fajran pilkon.

Tio koleras Mokou pli.

'Koleras?'

'Ne, ne koleras.'

'He, he, koleras?' Kaguya pugnas Mokou.

'Ne, ne koleras.' Mokou respondas.

'He, he, koleras?' Kaguya pugnas Mokou.

'Ne, ne koleras.' Mokou respondas.

'He——'

Kaguya haltas sian pugnon kio estas al Mokou.

'He, Mokou.'

Kaguya kovras sia buŝo kaj sugestas, ke kial ne vetas kaj marĉas.

'Ne interesa.'

Mokou respondas, kun iomete kolera.

'He, vi certe estas tima malvenkas min.'

'Incita metedo ne estas utila al mi nun.'

'Malinteresa.'

Kaguya turnas kaj iras, kaj ioma paŝo, turnas reen ankoraŭfoje, diras:

'Kiel pri puna ludo?'

'Puna ludo?'

'Jes, puna ludo.'

'Kia puna ludo?'

'Umm...gajnulo ordas malgajnulon?'

'Sonas interesa.'

Kaguya ridetaĉas, kaj kondukas Mokou-n al sia ĉambro.

La regulo estas simpla. Teksas pokero.

Kaj Mokou fine perdas sian ciujn ludmarkon.

Katastrofe.

Ŝajnas ke Kaguya scias ĉiujn kartojn.

'Ne fidas mian miksitan kartojn?'

'...'

'Miksas ĝi.'

Kaguya donas kartojn al Mokou.

'Ne necesa. Mi agnoskas mian fiaskon. Kio estas la puno.'

'Via genuo.'

'...?'

'Genua kapkuseno~'

Kaguya sin ĵetas al Mokou, kaj Mokou evitas.

'Senkora!'

'Laŭplaĉe diru.'

Mokou iomete koleras, sed devas prunti sian genuon.

'Tie.' Mokou frapetas sia genuon.

'Orelpurigilas~'

'...Mi rifuzas.'

'Sed vi ne havas rajton rifuzi ĝi, ĉu ne?'

'...Mi komprenas.'

La nokto estas silenta, kaj estas 'Ŝa--ŝa--'-a sono.

Ne scias kial, sed Mokou iĝas malkolera iom post iom. Simple orelpurigili estas sufiĉa.

'Tre lerta~'

'Ĉu vi volas esti pikata?'

'Ne~'

'Do silentu!'

Ŝa--Ŝa--

Ŝa--Ŝa--

'Bonvolu flanki kontraŭ.'

'~'

'Fine.'

'Ehh?!'

'Ŝerco.'

Kato-simila Kaguya estas proksima. 

Mia malamiko estas tie. Orelpurigilo estas en mia mano.

Kial ne pikas?

Ne interesa.

Sen rimarko, la orelpurigo estas fina. Kaguya estas ekdormanta.

'Do, ĝis.'

Mokou staras, turnas, kaj estas tirata de Kaguya.

'Via vico~ Bonvolu resti~ Lasu al mi~'

'Ne! Ne!'

Kaj fine Mokou estas kaptata de Kaguya.

Kapkusenas sub la genuo, Mokou eĉ sentas bone.

Klare Kaguya estas la malamiko. Tre, tre, tre malbona malamiko.

Kial mi mem estas tie?

Kial ĝi sentas feliĉete?

Eble ĉi tio estas bonete?

Kun la flustro de Kaguya, Mokou ekdormas pli kaj pli.

...

'Bona bela amatinda knabino~'

FINE