加利西亚诗歌《手中的正义》(A Xustiza Pola Man)

A Xustiza Pola Man
Rosalía de Castro, e Sangre de Muerdago
– Follas Novas – 1880
手中的正义
罗莎莉亚·德·卡斯特罗,由槲寄生之血改编为歌曲
出自《新诗集》,1880年
Aqués que tén fama d' honrados na vila
roubáronme tanta brancura qu' eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en dond' eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos... ¡meus anxos!... que tant' eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronm' a vida,
fixéronm' un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.
*
-- Salvádeme ¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeum' a xusticia.
-- Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...
tan alto qu' estaba, bon Dios non m' oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño... (ne' as herbas sentían)
i a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.
Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.
I estonces... estonces cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira.
################################
村里以诚实闻名的人们
夺走了我曾有的一切;
在节庆的日子,他们向我投粪,
还把我的衣服一条条撕毁。
我住过的地方,他们一块石头也没留下;
再无家园,再无庇护,我在枯草中死去。
我同野兔们一起睡在田野里;
我的孩子!我的天使!那些我爱的人,
死去了!因饥饿而死去!
他们羞辱我的灵魂,践踏我的生命,
还为我铺就荆棘和蔷薇的破榻。
与此同时,那些被诅咒的血红狐狸,
却安睡于玫瑰簇拥的温床。
---救救我,哦,法官!我尖叫…疯狂!
他们讥笑我,正义背叛了我。
---上帝啊,请帮帮我,我至今仍在哀号...
我竭力高呼,上帝却不曾聆听。
然后,像一只痛苦的、受伤的狼,
我愤怒地跳起来,拿起镰刀,
默默潜行,不惊动一片草叶...
月亮藏了起来,野兽和他们的同伙
在温柔的梦乡中睡熟了。
我平静地看着他们,手掌摊开,
砸下去,只一次!我杀了他们。
我满心欢喜,就坐在死者身旁,
静静期待着黎明的到来。
就这样,就这样,正义得到了伸张:
我,于他们之间;法的正义,紧握在挥刀的手中。