【慢速泰语】泰语字幕《我们为什么不回到这些饭店》
ครูเรียม:สวัสดีค่ะ ครูหญิง
raim老师：你好，ying老师
ครูหญิง:สวัสดีค่ะ ครูเรียม
ying老师：你好，raim老师
ครูเรียม:สวัสดีค่ะ นักเรียน
raim老师：你好，学生
ครูหญิง:สวัสดีค่ะนักเรียน ครูเรียมวันนี้วันอะไรคะ
ying老师：你好学生 ，raim老师 今天是周几呢？
ครูเรียม:วันนี้วันอังคารค่ะ
raim老师：今天是周二
ครูหญิง:วันที่เท่าไหร่คะ
ying老师：今天是几号？
ครูเรียม:วันที่ 20
raim老师：今天是20号
ครูหญิง:เดือนอะไรคะ
ying老师：几月呢？
ครูเรียม:เดือนมิถุนายน
raim老师： 6月
ครูหญิง:ปี พ.ศ อะไรคะ
ying老师： 是佛历哪年呢？
ครูเรียม:ปี พ.ศ 2566 ค่ะ
raim老师：佛历2566年
ครูหญิง:ปี ค.ศ อะไรคะ
ying老师：是公历哪年呢？
ครูเรียม: ปี ค.ศ 2023
raim老师：公历2023年
ครูหญิง:ตอนนี้เวลากี่โมงคะ
ying老师：现在几点了呢？
ครูเรียม:ตอนนี้ 9.32 นค่ะ
raim老师：现在是9点32
ครูหญิง:ค่ะ 9 โมง 32 นาที ครูเรียมกินข้าวหรือยังคะ ข้าวเช้า
ying老师:是 9点32分， raim老师吃饭了吗？ 早饭
ครูเรียม:กินแล้วค่ะ กินข้าวเรียกว่ากินข้าวไหม กินแต่ไข่ดาว
raim老师：吃了，吃饭 称作吃饭吗？ 只是吃了煎蛋（ดาว 是星星的意思，像星星一样的蛋，就是煎蛋）
ครูหญิง:ก็คนไทยกินอะไรก็คือข้าว ไม่ข้าวแต่ก็กินข้าวแล้ว กินไข่ดาวครูเรียมทําเอง หรือว่าไปซื้อคะ หรือว่าซื้อมา
ying老师：就泰国人吃了什么就是饭 。不是饭但是吃饭了。 吃ying老师自己做的煎蛋 还是去买的 ，买来的
ครูเรียม:ทําเองค่ะ ครูหญิง
raim老师：自己做的 ying老师
ครูหญิง:โหปกติเนี่ย
ying老师： 哦~ 通常
ครูเรียม:กําลังจะถามว่าแล้วครูหญิงล่ะ ครูหญิงกินข้าวหรือยัง
raim：刚刚要问那么ying老师呢？ ying老师吃饭了吗？
ครูหญิง:ครูหญิงกินข้าวแล้วค่ะ เพราะว่าตอนนี้ของครูหญิงเนี่ย 4 ทุ่ม ครึ่ง กลางคืนใช่ไหม ไม่ใช่กลางวัน
ก็อิ่มแล้ว กินข้าวแล้ว
ying老师：我吃饭了，因为现在我这是22点30分 是晚上了是吧？ 不是白天 就饱了 ，吃过了。
ครูเรียม: แล้ววันนี้ครูหญิงทํากับข้าวกินเองหรือเปล่าคะ
raim老师：那今天ying老师是自己做的吗？
ครูหญิง:ใช่ค่ะ ทํากับข้าวเอง ไม่ได้ออกไปกินข้างนอกที่ร้านอาหาร หรือว่าไม่ได้สั่งมาจากแอพพลิเคชั่น(application)
ถ้าอย่างที่ไทย ก็จะมี grab food สั่งได้ อยากกินอะไรก็มีร้านอาหารเยอะมากๆ
ying老师： 是的 自己做的饭。 没有出去外面的饭店吃或者说没有从app点食物 ，如果在泰国就有grab food（这个是app的名字） 可以点餐。 想吃什么就有很多饭店
ครูเรียม:ใช่ค่ะ ครูหญิง แต่เรียมก็ไม่ค่อยสั่ง grab food นะ ไม่ค่อยสั่ง foodpanda ก็จะทําอาหารกินเอง
หรือไม่งั้นก็จะขับรถออกไปที่ร้านอาหาร
raim老师：是的 ying老师 但是我就不太点grab food 不太点foodpanda(这也是个app的名字) 就自己做饭或者就开车出去饭店
ครูหญิง:ก็คือถ้าครูเรียมจะกินที่ร้านอาหารก็ออกไปซื้อเอง ไม่สั่ง
ying老师：就如果raim老师在店里吃，不会订
ครูเรียม:ใช่ค่ะ
raim老师：是的
ครูหญิง: ครูหญิงอยู่ ถ้าครูหญิงอยู่กรุงเทพก็คือสั่ง สั่งข้าวเปิด อยากกินอะไร ก็จะสั่ง ไม่ค่อยออกไปซื้อเองนะคะ
เพราะว่าที่กรุงเทพเนี่ย มีร้านอาหารเยอะมากๆ. แบบร้านเล็กๆ ร้านใหญ่ๆ แบบมีร้านอาหาร คือแถวบ้านครูหญิงอ่ะ
แถวคอนโด(condo)ครูหญิงอ่ะค่ะ ถ้าเดินออกไปที่ฟุตบาทเนี่ยก็มีร้านอาหารเยอะมาก
ying老师： 我，如果我在曼谷就会订餐，点开(app)想吃什么就订，不太出去自己买。因为在曼谷有很多饭店，有小的饭店，大的饭店 我家附近的饭店，在我公寓附近 如果走出去在人行道就有好多店
ครูเรียม: โหแบบนี้ครูหญิงก็จะกินอะไรก็ได้ กินได้ทุกร้าน
raim: 喔 像这样 ying老师就吃什么都可以了， 可以吃每个店
ครูหญิง: ใช่ค่ะมีหูมีให้เลือกเยอะ มีอะ แต่ส่วนหญ่ก็เป็นอาหารไทยนะก็จะมีแบบก๋วยเตี๋ยว
มีข้าว ส้มตํา ร้านอาหารแถวบ้านครูหญิงมีส้มตําเยอะมากๆนะคะ
ying老师：是的，有 嚯~ 有很多选择，但是大部分是泰餐就类似 米粉，有饭，木瓜沙拉 我家附近的饭店有好多木瓜沙拉
ครูเรียม:มีร้านส้มตํา ร้านส้มตํา ร้านส้มตํา
raim老师： 有木瓜沙拉 木瓜沙拉 木瓜沙拉店
ครูหญิง: มีร้านส้มตําเยอะมากๆ แต่ว่าเขาก็ขายดีนะคะ ครูเรียมมีคนซื้อ ซื้อเยอะๆแต่ครูหญิงก็ไม่ชอบนะ. มันเค็มอ่ะ
ying老师： 有木瓜沙拉店很多 但是他们卖的好 raim老师，有人买有很多人买 但是我不喜欢，它咸了
ครูเรียม:หมายถึงเค็มร้านส้มตํา ร้านส้มตํา ทุกๆร้านหรอเค็มหรอ
raim老师：意思是木瓜沙拉店 每个店都咸了？
ครูหญิง: ที่ครูหญิงเคยซื้อมาประมาณ3 ร้าน 4 ร้านนะคะ เค็มทุกร้านเคยมีเพื่อนมาที่บ้านแล้วก็กินข้าวด้วยกัน
เพื่อนเนี่ยก็ เขาเรียกอะไรก็เป็นคนอีสานนะคะครูเรียม เขาก็ยังบอกว่าเค็ม ครูหญิงเป็นคนชลบุรี
ชลบุรีไม่กินเค็มนะคะ กินหวาน ๆมาก ๆ
ying老师：我曾经买过大概3,4家店， 每个店都咸，曾有朋友来我家然后一起吃饭。这个朋友他怎么说呢？ 是东北人呢（泰国东北人口味重哈）raim老师。他还说咸，我是春武里人，春武里人不吃咸 ，吃很甜的
ครูเรียม:นึกว่าจะบอกว่าคนชลบุรีไม่กินเค็มสุขภาพดีมาก ไม่ใช่
raim老师： 觉得春武里人 不吃咸的， 身体好是吧？
ครูหญิง: ชลบุรีกินหวานค่ะ กินหวาน คนที่ไหนกินชลบุรีแบบ ทําไมหวานขนาดนี้
ครูหญิงก็เลยคิด ครูหญิงกินเค็มคนเดียวหรือเปล่า แต่พอมีเพื่อนไง เพื่อนเนี่ยเขาก็กินส้มตํา
เขาก็บอกเค็มนะ
ying老师： 春武里人吃甜的，哪里的人在春武里吃就好像，为什么这么甜 我也曾经想，我是唯一一个觉得咸的人吗？ 但是有朋友，这个朋友吃木瓜沙拉，他也说咸
ครูเรียม:อืม
raim老师：emmmm
ครูหญิง:แต่ขายดีนะ ขายดี มีคนๆมาซื้อ มีคนมากินที่ร้านมากๆ
ying老师：但是卖的好啊，卖的好 有好多人买， 店里有很多人来
ครูเรียม:เขาให้เยอะหรือเปล่า ส้มตําเยอะๆ
raim老师：他们给的多吗？ 木瓜沙拉很多
ครูหญิง:เขาไม่แพงครูเรียน เขาไม่แพง ส้มตํา 1 ถุงก็ตอนเมื่อก่อนนะ เมื่อก่อนประมาณซัก
6 7 ปีที่แล้วนะ 25 บาท 30 บาท
ying老师： 他不贵呐 raim老师 他不贵 一袋木瓜沙拉就之前呢 ，之前大概6,7年 25泰铢 30泰铢
ครูเรียม: ไม่แพง ในกรุงเทพนะ
raim老师：不贵，在曼谷？
ครูหญิง: ในกรุงเทพ ใช่ค่ะ ไม่แพง คือจริงๆเนี่ยใกล้ๆบ้าน ครูหญิงเนี่ยร้านอาหารไม่ค่อยแพง
ถูก ยังก๋วยเตี๋ยว 1 ชามก็ 40 ตอนเนี้ย 40 ก็โอเค(ok)ใช่ไหม ไม่แพง
ying老师：在曼谷 是的，不贵。 真的我家附近的店不太贵 ，便宜 ，一碗米粉就40泰铢 现在是40泰铢， 就ok是吧？ 不贵
ครูเรียม:ไม่แพง
raim老师：不贵
ครูหญิง:ก็เลยขายดี ใช่ค่ะขายดี แต่มันก็จะมีบางร้านที่ขายไม่ดีเหมือนกัน
ครูเรียม:หลอดราคาแพงเหรอ
ครูหญิง: ก็อาจจะใช่นะครูเรียม ร้านอาหารบางร้านเนี่ย ราคาแพง
อ่ะ ถ้าครูเรียมขายส้มตํา ครูหญิงขายส้มตํา
ครูเรียมเนี่ยขายส้มตํา 1 จาน 40 บาท ครูหญิงขายส้มตํา 1 จาน 50 บาท
แต่ อร่อยเท่าๆกันอย่างเงี้ย หรือว่าไม่รู้อร่อยหรือเปล่า แล้วแต่คนชอบ แล้วก็อาจจะซื้อ 40
ครูเรียม:ร้านของเรียนอาจจะเค็ม คนที่ชอบกินเค็มก็จะมาร้านเรียม ร้านครูหญิงหวาน
ครูหญิง:คิดว่าถ้าร้านครูหญิงหวานน่าจะขายไม่ดีนะ
ครูเรียม:อาจจะมีนะ อาจจะมีคนที่ชอบกินหวาน แล้วก็ อุ้ย ร้านของเรียมเค็มไป 40 บาทก็ แต่ไม่ชอบเค็มไปร้านครูหญิงดีกว่า 50 บาทแต่ชอบกินหวาน
ครูหญิง:อืม ก็ได้นะ แต่ถ้าร้านครูหญิง 50 บาท แล้วก็ส้มตําเล็กๆ จานเล็กๆ แต่ 50 บาท แต่ครูเรียมเนี่ย 40 บาท แล้วก็ส้มตํามากกว่า
ครูเรียม:อ๋อ ก็ไม่เอา ไม่ไปร้านครูหญิงแล้ว มาร้านของเรียม แล้วก็บอกว่า เอาหวานๆ
ครูหญิง:ใช่ไหมบอกได้ บอกได้นะส้มตําอ่ะ บอกได้ว่าเอาหวานๆ
เผ็ดเๆอย่างเงี้ยค่ะ ถ้าราคามันแพง คือจริงๆอะ40บาท 50บาท เนี่ยมันยังโอเคนะ ถ้าครูเรียมขาย40 ครูหญิงขายหนึ่งร้อย แต่เป็นส้มตําเหมือนกัน ร้านเนี่ยไม่มีแอร์ เวลานั่งกินเนี่ย ร้อนที่ฟุตบาทเหมือนกัน แต่ครูหญิงขาย 100 บาท ราคาแพงครูหญิงคิดว่าคนก็ไม่ซื้อ ร้านก็ขายไม่ดี
ครูเรียม:ใช่ค่ะ
ครูหญิง:บางอย่างเนี่ย แพงโอเคเข้าใจ แต่บางอย่าง ก็แพงไม่เข้าใจ ถ้าครูเรียมคิดดูว่า ถ้าส้มตําธรรมดานะที่ ฟุตบาท 40 บาทโอเค
80 บาทเนี่ยก็แพงแล้วนะ
ครูเรียม:ใช่ 80 บาทแพง แต่เขาใส่อะไรให้บ้าง
ครูหญิง:เหมือนกันธรรมดาเป็นส้มตําธรรมดา ไม่ได้ใส่ปูไม่ได้ใส่กุ้ง ธรรมดา
ครูเรียม:อืม
ครูหญิง:เวลาดูแล้วก็ อืม ผักมะละกอ40บาท มะละกอ80 บาท ก็เหมือนกัน
ถ้า 80 บาทแล้วแบบออร์แกนิค(organic) อันนี้ โอเค ใช่ไหมคะ ออร์แกนิค
ครูเรียม: ใช่ค่ะ เราก็จะเลือกร้านที่ราคาถูกมากกว่า
ครูหญิง:อืม หรือว่าเราอาจจะเลือกร้านที่ ราคาไม่ได้แพงมากเกินไป ถ้าบางอย่างเนี่ย เรารู้สึกว่า เอ้ย มันแพงมากเกินไป เราซื้อมาแล้ว เราคิดว่า
อาหารจานนี้80บาท แต่เวลาเรากินแล้วเราคิดเหมือนๆ 40บาทอะ เราก็ไม่อยากซื้ออีกใช่ไหมคะ
ครูเรียม: ใช่ค่ะ อาจจะแบบซื้อครั้งเดียว แล้วก็ครั้งถัดไปก็เดิน เดินเลยร้านไป ไปดูร้านอื่นดีกว่า
ครูหญิง:ใช่ เพราะว่าบางร้านน่ะ บางทีเราเห็นเราเดิน เราเดินเห็นเราเดิน เอาใหม่นะคะ
นักเรียนจะพูดซ้ําอะไรขนาดนั้น เราเดินผ่านร้านอาหารเนี่ย มันก็จะมีบางร้านที่คนเยอะมากๆ
กับบางร้านที่คนไม่มีเลย ขายเหมือนกัน ร้านอยู่ใกล้ๆกันน่ะ เราก็ต้องคิดแล้วว่า ทําไมร้านนี้ขายไม่ดี
บางครั้งร้านที่ขายไม่ดีอาจจะถูกกว่า ราคาถูกกว่า ร้านที่ขายดีก็ได้นะ อาจจะไม่ได้เกี่ยวที่ราคา
เพราะครูหญิงคิดว่าถ้าเป็นร้านอาหาร แล้วขายไม่ดีเนี่ย ไม่อร่อย ไม่อร่อยแน่ๆเลย
ร้านนี้จะต้องไม่อร่อย คนก็เลยไม่กิน
ครูเรียม:ใช่ค่ะ ครูหญิงแล้วเรียมก็เคยเจอด้วยว่า บางร้านถึงแม้ว่าจะแบบกินแล้วก็บอกอร่อยมาก แต่เวลาที่เราแบบสั่ง สั่งอาหารไปแล้ว
แล้วเราต้องรอนานๆ รอนานมาก แล้วก็แบบหิวมากหิวเร็วๆเร็วๆก็แบบเรา ก็จะเริ่มแบบโมโห แล้วก็แบบ ฉันจะไม่กินร้านนี้ ไปร้านอื่น
ครูหญิง:ครูเรียมก็มาบอกครูหญิงว่า ครูหญิงอย่าไปกินร้านนี้นะ ร้านนี้เนี่ยรออาหารนานมาก
แล้วครูหญิงก็ไปบอกๆร้านนี้ก็ขายไม่ดีเลย
ครูเรียม:ใช่เป็นแบบนั้นค่ะ เหมือนเรียมก็เคยถามเพื่อนนะว่า อาหารร้านนี้อร่อยไหม เพื่อนก็บอกว่า
ก็ไม่อร่อยนะ แล้วก็รอนานด้วย รอนานด้วย
ครูหญิง:อันนี้สองอย่างเลยนะ ไม่อร่อย เพราะว่าถ้าเป็นร้านอาหารเนี่ย
เวลาที่เรากินอาหารเนี่ย มันต้องอร่อยนะคะ คือถ้าอร่อยมากๆ แล้วต้องรอนาน
รออาหารนะนักเรียนไม่ใช่รอคิว ไม่ใช่รอคิว เข้าร้านนะคะ คือเข้าไปในร้านแล้ว สั่งแล้ว
แต่รออาหารนานเนี่ย แต่ร้านนี้เนี่ยมันอร่อยไง เราก็แบบ ไม่เป็นไรเพราะว่าร้านนี้มันอร่อยมากรอได้
แต่ถ้าไม่อร่อยอะ แล้วก็รอนานด้วยอะ คิดว่าร้านน่าจะขายไม่ดีแล้วก็ขายไม่ดีทุกวันทุกวัน ๆหนึ่งวันร้านก็ปิด
มันขายไม่ได้ใช่ไหม
ครูเรียม:ใช่ค่ะ แล้วแบบมีอย่างอื่นอีกไหมคะที่ ทําให้เราไม่อยากไปกินอาหารร้านนั้น
ครูหญิง:ครูหญิงมีค่ะ คือถึงแม้ว่าร้านสมมุติว่าร้านนี้นะทุกคนบอกว่าอร่อยมาก
อร่อยมาก อร่อยที่สุดในกรุงเทพ อร่อยที่สุดในเชียงใหม่ แต่ถ้าแม่ค้า คนที่ขายอาหารสมมุติถ้าเป็นร้านเล็กๆ
มีหนึ่งคนเนี่ยทําอาหารแล้วก็ขาย เป็นแม่ค้า พูดไม่ดี ครูหญิงก็ไม่กินนะ
ครูเรียม:อ้าว ทําไมคะ เขาพูดอะไรไม่ดี
ครูหญิง:บางทีเขาพูดแบบสมมตินะถ้าครูเรียมมาที่ร้านครูหญิง ใช่ไหม ครูหญิงเนี่ยเป็นแม่ค้าทําอาหาร ขายอาหาร กินอะไร
ครูเรียม: เอาส้มตำค่ะ
ครูหญิง:ส้มตํารอนานนะรอนาน รอนานนะรอได้ก็รอรอไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน ถ้าอยากกินก็ต้องรอนะคะ
ครูเรียม: ไม่รอไม่รอค่ะ ไม่ กลัว
ครูหญิง:มีร้านแบบนี้นะ คือพูดคนบางทีเราไปต่างจังหวัดอ่ะที่ไม่ใช่กรุงเทพฯน่ะ บางครั้งเขาไม่ได้พูด
แบบสวัสดีค่ะ กินอะไรคะ เขาไม่ได้พูดแบบนี้ใช่ไหมคะ แต่เขาจะบอกอ้าว สวัสดีหนู กินไร อันนี้ ok
พูดแบบ คนต่างจังหวัดอะไม่ได้แบบ ค่ะ ครับ ใช่ไหมคะ แต่เขายังพูดดีว่า กินอะไร
อู้ว ป้ามีคิวเยอะนะลูก รอได้ไหม รอได้นะ
ครูเรียม: โอเคค่ะ รอได้
ครูหญิง:อันนี้โอเคใช่ไหมคะ แต่แบบคิวยาวนะ รอได้ก็รอ ไม่ต้องรอ ก็ไม่
ไม่อยากรอก็ไม่ต้องกิน นักเรียนจะอยากกินเหรอ
ครูหญิงอ่ะ เป็นหนึ่งคนที่ไม่กินแน่ๆ
ถึงจะดู ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่ดูในอินเตอร์เน็ต(internet)แล้วแบบ
------
อุ้ย อยากกิน อยากกิน แต่ถ้าเขาบอกว่า แม่ค้าพูดไม่ดี ครูหญิงก็ไม่กินร้านอาหาร ร้านนี้ค่ะ
ครูเรียม: จริงก็แบบไม่อยากกิน ก็ไม่ค่ะ ไม่อยากไม่อยากฟัง ไม่อยากค่ะฟัง ใครพูดแบบนี้
ครูหญิง:เหมือนแบบเราอะเวลาที่อาหารร้านอาหารในในไทยอะนะคะ
ถ้าเหมือนครูเรียมบอกว่าตอนเรากินส้มตําอะ
ถ้าส้มตําร้านครูเรียมเนี่ยเค็ม แต่ครูเรียมอยากกินหวานบอกได้
แต่ถ้าแม่ค้าเนี่ยพูดไม่ดี เราก็จะแบบ เราต้องจ่ายเงินซื้ออาหาร
แล้วถ้าเราบอกเออ ป้าคะ มันเอา เอาไม่เผ็ดนะคะ ไม่เผ็ด
แล้วแม่ค้าก็บอกว่า ไม่เผ็ด ไม่เผ็ดไม่ทํา อยากจะกินที่นี่ต้องเผ็ด
ครูเรียม: ไม่กิน
ครูหญิง:แบ้วก็ขายดีด้วย
ครูเรียม:เราหรอ อาจจะมีคนชอบรสชาติจริงๆ ก็ได้ว่าผู้อร่อย
ชอบแบบนี้
ครูหญิง:หรือว่าจะอาจจะแบบว่ามีคนพูดอาจจะขายดีแค่หนึ่งครั้ง ครูเรียมก็ไปหนึ่งครั้ง
พอได้ยินแล้วก็เจอแม่ค้า พูดไม่ดี เราก็จะรู้สึกไม่เอาดีกว่า อร่อยแต่ครูเรียมบอกไม่อยากฟัง
ไม่อยากพูดด้วย
ครูเรียม: ใช่ค่ะ มีร้านอีกหลายร้านมากๆ
ครูหญิง:มีร้านที่อร่อยมากกว่า
ครูเรียม: ใช่ค่ะ
ครูหญิง:หรืออร่อยน้อยกว่านิดนึง แต่แม่ค้าพูดดี เราก็อยากซื้อใช่ไหมคะ
เราเป็นคนจ่ายเงินไง
ครูเรียม: ใช่ค่ะ ครูหญิง แล้วก็เรียมคิดว่าอีกสิ่งหนึ่งที่ทําให้เราเลือกที่จะซื้ออาหารร้านนี้หรือเปล่า
ก็คือเรื่องความสะอาด
ครูหญิง:อ๋อ เออใช่ ใช่ ใช่ค่ะ
ครูเรียม: เวลาที่นักเรียนมาใช่ไหมแล้วก็เห็น เอ๊ะจะกินข้าวร้านไหนดีนะ ที่ประเทศไทยไม่รู้ร้านไหนอร่อย
ก็จะมองว่า อุ๊ย แม่ค้าแบบจํา เฮ้ย แล้วก็แบบเอาไปทํากับข้าวต่อ
ครูหญิง:แม่ค้าเกาหัวแล้ว ก็หยิบหมูใส่ลงไป แม่ค้าเกาหัวเกาตัวเกาคาง แล้วก็หยิบหมู
ครูเรียม: แกแคะฟัน
ครูหญิง:แค่เห็นอ่ะก็แบบ ไม่กินคือถ้าซื้อกลับบ้านก็ คือทิ้ง แต่ถ้ากินที่ร้านนี้คือแบบ ทํายังไงอ่ะ
หรือว่าถ้าไม่เห็นไง ถ้าไม่เห็นแม่ค้าทํายังไง แต่เวลาเราเดินเข้าไปอ่ะค่ะ เราก็ดูได้ อุ้ย ทําไมกระทะที่ทําอาหาร โต๊ะพื้น
มันดูแบบ มันดูเหมือนไม่ค่อยเช็ด ไม่ค่อยเช็ด เราก็จะรู้สึกว่าอันนี้ไม่สะอาด ก็ไม่กล้ากิน ใช่ไหมคะ พอกินแล้วก็อาจจะแบบ
ปวดท้อง ไม่สบายไง
ครูเรียม: ใช่ค่ะครูหญิง เรียมเคยเจอร้านที่ทํากับข้าวแบบอร่อยมากๆ แต่ว่ามีคนบอกต่อๆกันมาว่าไม่สะอาดนะ
เนี่ยเวลาเขาทําอาหาร เขาสูบบุหรี่ด้วย สูบบุหรี่แล้วก็แบบเหมือนแบบ เขาเรียกว่าอะไร
ครูหญิง:อย่างนี้เหรอคะ
ครูเรียม:เหมือนแบบถุยน้ําลายอะ ข้างๆเหมือนแบบ
ใช่ เวลาสูบบุหรี่อะแล้วก็ถุย แล้วก็มาทําอาหารต่อแล้ว เขาก็บอกเหมือนเรียมแบบ เรียมเห็นแล้วก็บอกครูหญิง ครูหญิงชอบกินอาหารร้านนี้เหรอ เขาสูบบุหรี่นะ
ครูหญิง: อร่อยนะ
ครูเรียม:อร่อยอยู่แต่เขาสูบบุหรี่ แล้วก็ทําอาหาร แล้วก็ถมน้ําลาย ถุ้ย แล้วก็มาทําอาหาร
ครูหญิง: ไม่สะอาดเหรอ
ครูเรียม:ไม่สะอาด
ครูหญิง: ไม่เอาไม่ไปกินแล้วอะร้านเนี้ย ไม่สะอาดอะ
ครูเรียม:ไแต่ว่าเขาอร่อยนะ แต่เสียดายไม่สะอาด
ครูหญิง:หรือว่าครูหญิงเคยเห็น ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านก๋วยเตี๋ยวค่ะ ซื้อผักบุ้งกับประเทศเรา มันจะมีก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟใช่ไหมคะ
แล้วเขา ก็จะมีแบบผักบุ้งอ่ะ แล้วก็เหมือนซื้อผัก บุ้งมาเราไม่ล้างอ่ะครูเรียม
คือเราเห็นเลยว่า เขาเพิ่งหยิบผักบุ้งมาจากถุงอ่ะค่ะ
ครูเรียม:เขาล้างแล้วเอาใส่ถุง
ครูหญิง:อย่างเงี้ยผักบุ้งไ ม่มันเหมือนแบบเขาซื้อมา จากตลาด อย่างนั้นน่ะยังมัดอยู่ในมันจะมี แบบเชือกมัดอยู่อ่ะแล้ว เขาก็หยิบขึ้นมา จากถุงที่วางอยู่ข้างล่างอ่ะค่ะ แล้วก็ตัด แล้วก็หั่น แล้วก็เอาไปต้ม ก็โอเคแหละ มันต้ม มันลวกแล้วอ่ะ แต่ไม่ล้างอ่ะ
โอเค
ครูเรียม:ไม่สะอาด
ครูหญิง:ก็ไม่เอาเหมือนกัน มันไม่สะอาด คือผักมันต้องล้างนะคะ นักเรียนถึงแม้มันจะ ต้มแล้วใช่ไหมคะ
แล้วก็คิดว่าอีกอย่างหนึ่งที่จะทําให้ร้านอาหาร คนไม่ไปกิน หรือว่าขายไม่ดี หรือว่าเราไม่ไปกินก็คือ มันอาจจะอยู่ไกลอ่ะ
คือเราต้องขับรถ ขับรถ ขับรถเข้าไปแล้วก็แบบเปิดGPS ก็ไม่รู้ว่าร้านอยู่ตรงไหน ถึงแม้คนจะบอกว่าร้านนี้อร่อยมาก ร้านนี้อร่อยมาก แต่ถ้าเราต้องขับรถเข้าไปในถนนแล้วก็หา ร้านอยู่ไหน มันไม่ค่อยมีคน ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน ไม่มีบ้านคน
อาจจะทําให้ร้านเนี่ยขายไม่ดี หรือว่าเราก็ไม่ไปกิน
ครูเรียม:ใช่ หรือว่า อาจจะมีลูกค้าเข้าไปกินแค่วันหยุด เสาร์ อาทิตย์ แต่วันธรรมดาคงไม่มีใครแบบ
โอ้ ทํางานอยู่แล้วก็ยุ่งมากๆ ทํางาน ทํางานแล้วก็ขับรถไปไกลๆ
ครูหญิง:ใช่มั้ย เพราะว่าถ้าเราจะแบบ ครูหญิง ครูเรียม จะเปิดร้านอาหาร เราก็อยากอยู่ใกล้ๆกับถนน คนขับรถผ่านแล้วก็เห็น
น่ากิน แต่ถ้าร้านเราอยู่ไกลๆเนี่ย ถนนไม่มีแบบถนน ถนนเล็ก ซอยเล็กๆอย่างเงี้ย มีคนขับรถผ่าน 1 ชั่วโมง1 คัน
ก็น่าจะขายไม่ได้ใช่ไหม คนก็ไม่เห็น
ครูเรียม:ใช่
ครูหญิง:นั่นแหละค่ะ
ว่าอาจจะเป็นเหตุผลว่าทําไมร้านนี้เนี่ยขายไม่ดี หรือว่าคนเนี่ยไม่ไปกินอาหารที่ร้านนี้
ครูเรียม:ใช่ค่ะ หรือว่ามีเหตุผลอย่างอื่นอีกไหมที่ทําให้เราทุกๆคนไม่ไปกินอาหารร้านนี้
ครูหญิง:ถ้านักเรียนมีอย่างอื่นที่ไม่ใช่แบบไม่อร่อย ราคาแพง ไม่สะอาด แม่ค้าพูดไม่ดี หรือว่าไกล
นักเรียนมีเหตุผลอื่นๆ ก็คอมเมนต์คุยกันได้นะคะ
ครูเรียม:ใช่ค่ะ บางทีเรียมเข้าไปดูแล้วอาจจะไม่ได้ตอบคอมเมนต์นะ
แต่ก็เข้าไปกดไลก์ กดไลก์คอมเมนต์นักเรียน
ครูหญิง:เข้าไปอ่าน เข้าไปอ่านคอมเมนต์ของนักเรียน
ครูเรียม:ใช่ค่ะ แต่ว่าวันนี้ก็ คลิปนี้ก็หมดเวลาแล้วเนอะ
ครูหญิง:ได้ค่ะ เดี๋ยวเรามาเจอกันใหม่วีดีโอ(video)หน้านะคะ
ครูเรียม:วันนี้ลาไปก่อนค่ะ สวัสดีค่ะ
ครูหญิง:สวัสดีค่ะ
ครูเรียม:บ๊ายบาย
